Menu
We kunnen zeggen dat er bijna geen diabetes patiënt sterft als gevolg van de ziekte zelf, maar diabetes produceert een constante degeneratie van de bloedsomloop waarop insuline geen duidelijk effect heeft.
Diabetici hebben dus een bloedsomloopprobleem en sterven aan ziekten die ooit als totaal niet gerelateerd aan diabetes werden beschouwd.
Daarom eerst wat meer over hartziekten (en vitamine E).
“Supplementen” zijn per definitie ontworpen om voedingshiaten aan te vullen in een slecht eetpatroon. In het geval van vitamine E kan dit waarschijnlijk vele levens redden. Het New England Journal of Medicine had twee artikelen in het nummer van 20 mei 1993 (8,9) waaruit bleek dat personen die vitamine E-supplementen innamen ongeveer 40% minder hart- en vaatziekten hadden.
Bijna 40.000 mannen en 87.000 vrouwen namen deel aan de studies. Hoe meer vitamine E ze innemen en hoe langer ze het innemen, hoe minder hart- en vaatziekten ze ervoeren.
Vitamine E is venijnig en frauduleus aangevallen door machtige gevestigde belangen, vooral onderzoekers die voornamelijk door Big Pharma worden gefinancierd.
Dit heeft niets te maken met echte wetenschap en heeft alles te maken met een door media ondersteunde Big Pharma PR machine. Die probeert de mensen te overtuigen om giftige en gezondheidsbeschadigende medicijnen te nemen in plaats van veilige en effectieve vitaminen.
In de jaren vijftig deden de gebroeders Shute in Ontario geweldig werk met vitamine E. Hun beweringen waren simpel: ze beweerden dat vitamine E werkte tegen hartziekten en cerebrovasculaire aandoeningen en dat werd met veel gelach begroet.
Een paar jaar geleden publiceerde de Harvard School of Public Health een enorme studie over vitamine E en toonde aan dat slechts 100 eenheden vitamine E per dag het sterftecijfer met 40 procent verminderde.
Stel dat ze dat in 1960 hadden gedaan? Hoeveel mensen zouden in de tussenliggende jaren zijn gered als Harvard een verantwoordelijke positie had ingenomen en had gezegd: “We staan sceptisch tegenover deze beweringen maar laten we er eens naar kijken? Maar dat hebben ze niet gedaan – het paste niet in hun paradigma. Dus vitamine E werd volledig vernietigd door het establishment.
Vitaminen behoren tot de krachtigste middelen in de strijd tegen hartziekten. Dit feit is vastgesteld door studies van duizenden mensen gedurende vele jaren. Hier zijn enkele belangrijke resultaten van klinische studies:
Vitamine C verlaagt het aantal hartziekten bijna met de helft (gedocumenteerd bij 11.000 Amerikanen ouder dan tien jaar). Vitamine E verlaagt het hartaandoeningspercentage met meer dan een derde (gedocumenteerd bij 36.000 Amerikanen ouder dan zes jaar). Beta-caroteen (provitamine A) verlaagt het hartaandoeningspercentage bijna met de helft (gedocumenteerd bij 36.000 Amerikanen).
Er is nooit een medicijn aangetoond dat helpt om hartaandoeningen te voorkomen (vergelijkbaar met vitamine A, C en E). Deze resultaten en die van talloze andere onderzoeken zijn zo duidelijk dat iedereen die vraagtekens plaatst bij de waarde van vitamines bij de preventie van hartziekten, zonder meer als ongeïnformeerd kan worden beschouwd.
Een natuurlijke anti-oxidant en zuurstofrestaurator zoals vitamine E biedt het lichaam vele voordelen.
Ten eerste, wanneer rijkelijk voorzien van vitamine E, kunnen de cellen van het lichaam efficiënter presteren – daardoor is er niet zo veel zuurstof nodig voor metabolische processen, waardoor meer zuurstof wordt vrijgemaakt voor die cellen en organen die deze het meest nodig hebben. Een ziekelijk hart wordt voorzien van meer zuurstof en hoeft dus niet zo hard te pompen om bloed naar de cellen te transporteren.
Het werk wordt aanzienlijk verminderd, waardoor de belasting minder wordt – wat een uiterst belangrijke factor is bij hartaandoeningen. Ook wordt de hartspier zelf rijker gevoed met zuurstof door zijn belangrijkste bron van bloedtoevoer, de kransslagaders. Deze twee factoren – minder werk en meer zuurstof – verklaren voor een deel waarom de vitamine een direct, heilzaam, schijnbaar wonderbaarlijk effect heeft op zieke harten en ook op het normale hart.
Onderzoekers hebben verklaard dat vitamine E-therapie gelijk is aan plaatsing in een zuurstoftent – uiteraard zonder het ongemak.
Vitamine E is ook een vasodilatator: het opent slagaders (met name die van de allerbelangrijkste kleppen, de arteriolen), zodat er meer bloed door de bloedsomloop kan stromen. Dit is van bijzonder belang voor slachtoffers van stoornissen in de bloedsomloop zoals arteriosclerose en atherosclerose.
Nog een ander voordeel van vitamine E is de antistollingssterkte (anti-bloedstolling). Bovendien produceert deze anti-stollingskwaliteit van de vitamine geen schadelijke neveneffecten zoals de geneesmiddelen, die nu worden gebruikt in een poging om de vorming van stolsels te behandelen en te voorkomen – de stolsels (trombi) zijn de hoofdoorzaak van “kransslagaders” en “beroertes”, ongeacht of deze het gevolg zijn van de vorming van bloedstolsels of van het afbladderen van de vetafzettingen.
Verder heeft vitamine E enige neiging tot het ‘oplossen’ van stolsels. Hoewel vitamine E een betrouwbaar, efficiënt anticoagulant is, stopt de werking wanneer het anti-bloedstollingsvermogen niet langer nodig is. Vitamine E kan zelfs helpen de wondgenezing te versnellen en kan zelfs voorkomen dat littekens op de huid worden gevormd.
Nog een andere erkende eigenschap van de verbazingwekkende vitamine E is het vermogen ervan om de normale permeabiliteit van celmembranen, met name de haarvaten, te behouden. Je herinnert je misschien dat capillairen kleine bloedvaten zijn die voeding leveren aan individuele cellen.
Als de capillaire wanden te ondoordringbaar worden (minder penetreerbaar), is hun functie van het voeden van de cellen verminderd; aan de andere kant, als de wanden te doorlatend worden, of sponsachtig, lekken ze hun kostbare lading weg in de ruimte tussen cellen waar het niet thuishoort, en dus worden de cellen beroofd van voeding.
De lijst met ziekten waar vitamine E helpt, is eindeloos; zoals
Diabetes (veel patiënten zijn volledig in staat geweest om insuline te elimineren terwijl anderen het gebruik ervan drastisch hebben verminderd).
Het helpt de menopauze te behandelen (het is “een natuurlijk verdovingsmiddel”, de zware doses van vitamine E weerspiegelt enigszins de effecten van oestrogeen – het vrouwelijke hormoon – bij het verlichten van “opvliegers”, nervositeit, depressie, angst en prikkelbaarheid zonder de nadelige bijwerkingen van het hormoon).
Oogaandoeningen bij kinderen (bijziendheid, gekruiste ogen, samen met mentale retardatie zijn gecorrigeerd of verlicht met extreem hoge doses vitamine E, tot 3000 internationale eenheden per dag gedurende jaren).
Het voorkomt en geneest cirrose van de lever.
Het heeft een groot effect op de behandeling van lepra (de ziekte van Hansen), lupus erythematosus (een huidziekte van tuberculose die wordt gekenmerkt door een hardnekkige huiduitslag) en bij de preventie van ziekte door röntgenstraling.
Het verbetert spierdystrofie (20% tot 50% van de patiënten behandeld met enorme doses vitamine E is drastisch geholpen)
Het verbetert aanzienlijk de ontwenningsverschijnselen van drugsmisbruik.
Het normaliseert de bloeddruk.
Het is zelfs aangetoond in verschillende experimenten dat kinderloze koppels die massale behandelingen van vitamine E krijgen (en dit betekent zowel de man als de vrouw) heel vaak kinderen krijgen, terwijl niets anders effectief was.
Vitamine E behandelt ook verschillende vormen van seksuele disfunctie en gebrek aan libido. Deze eigenschap van vitamine E – die van het verbeteren van de kwaliteit van het sperma en de algemene gezondheid van beide ouders is opgemerkt in de geschiedenis van de vitamine. In feite veroorzaakte dit vermogen om voor productie van gezonde nakomelingen te zorgen, dat het werd gelabeld als een “anti-steriliteitsvitamine” en dit wordt nog steeds door veel medische autoriteiten beschouwd als de primaire functie van de vitamine.
Er zijn nog veel andere voordelen die we nog niet kennen, maar aangezien vitamine E niet gepatenteerd kan worden en vervolgens door een groot bedrijf kan worden verkocht, wil niemand er meer studies over doen.
Dr. Evan V. Shute uit Londen, Ontario, Canada begon Vitamine E in de jaren dertig serieus te onderzoeken. Zijn eerste patiënt leed aan Purpura (een blokkering van de kleinere bloedvaten) wanneer artsen overweeg zijn milt te verwijderen in de hoop dat de toestand zou verbeteren. Maar omdat de patiënt leed aan ernstig hartfalen, kon de operatie niet worden uitgevoerd – en gelukkig voor hem.
Onderzoeker Skelton en Dr. Shute gebruikten de bevindingen van het behandelen van honden met purpura en dienden elke dag 200 IE vitamine E. In die tijd was deze dosering veel hoger dan ooit tevoren om mensen te behandelen. Vandaag weten we dat deze dosering extreem laag is, wat verklaart waarom in die tijd veel onderzoekers geen uniforme of zelfs bevredigende resultaten konden krijgen – ze gebruikten niet genoeg vitamine E om significante veranderingen teweeg te brengen.
Toch verdwenen de hartproblemen van hun eerste patiënt snel. Hun volgende patiënt was een kapper die stervende was aan recidiverende coronaire trombose (deze ziekte is verantwoordelijk voor meer dan de helft van alle sterfgevallen bij 45-plussers).
De kapper bevond zich in de laatste stadia van hartfalen, gecompliceerd door een soort angina pectoris die buitengewoon pijnlijk was en die niets kon verlichten. Binnen drie weken na het starten van Vitamine E speelde hij vrijelijk drums in een lokaal theater. Hun volgende patiënt was hun eigen moeder die leed aan ernstige angina pectoris, en weer werkte de vitamine, haar pijn genas en haar toestaat haar reguliere activiteiten te hervatten.
Na deze fantastische resultaten veranderde het sombere beeld van hartziekten in een heldere en duidelijke gloed van optimisme. Op het moment van het samenstellen van hun monumentale werk in 1954, had Dr. Shute meer dan 10.000 hartpatiënten behandeld – met fantastische en geloofwaardige resultaten.
Ze dachten dat hun meest zorgvuldige wetenschappelijke bevindingen zouden worden toegejuicht door het medische establishment, en de hele wereld, dat er eindelijk een remedie tegen hartaandoeningen was gevonden.
Maar wederom moesten ze de harde manier leren waarop de medische maffia op geen enkele manier geïnteresseerd is in het genezen van iemand, vooral van zo’n winstgevende kwaal als een hartaandoening; en daarom heb je nog nooit gehoord van Dr. Shute of zijn bevindingen.
Hun werk werd overal afgewezen als publicatie, maar in de naam van de waarheid zetten ze hun onderzoek voort met de oprichting van de Shute Foundation of Medical Research en het succesvol behandelen van duizenden patiënten sindsdien.
Naarmate meer onderzoekers zoals Dr. MK Horwitt in het Elgin State Hospital in Elgin, Illinois, studies gingen doen naar vitamine E en met overtuigende bewijzen kwam, moest de overheid toegeven dat vitamine E een essentiële voedingsstof was (een kleine overwinning na een lange en zware strijd).
Maar ondanks al het bewijs, beweert de overheid nog steeds ten onrechte dat we voldoende hoeveelheden vitamine E uit voedsel ontvangen en ons daar niet mee hoeven aan te vullen. Dus hoewel de overheid toegeeft dat je vitamine E nodig hebt, hebben ze nog steeds de minima ingesteld op een bijna nutteloos niveau.
Allerlei onderzoeken naar Nederlandse en Amerikaanse eetpatronen wijzen erop dat het gemiddelde van deze eetpatronen niet meer dan 12 IU per dag oplevert en misschien veel dichter bij 6 IU.
Ik snap niet hoe dit kan worden weergegeven als “voldoende”. De minimumvereiste van 30 IU per dag is wat de vernietiging van rode bloedcellen in ons lichaam voorkomt. Dat was decennia bekend voordat de overheid besloot om vitamine E als een belangrijke vitamine op te nemen.
Kun je dit geloven? Al in de jaren 40 brachten wetenschappers van over de hele wereld overweldigend bewijs dat vitamine E een remedie was voor hartziekten en steriliteit. Dit was bekend IN DE jaren ´40, maar we zijn nog steeds “op zoek naar de remedie” voor hartziekten!
Het falen van het medische establishment in de afgelopen tientallen jaren om de waarde van vitamine E bij de beheersing van hartziekten te herkennen, is verantwoordelijk voor een enorme hoeveelheid onnodig lijden en voor vele vroege sterfgevallen.
Het interessante verhaal van de pogingen om de Shute-ontdekkingen over Vitamine E illustreert de schokkende vooringenomenheid van de georganiseerde geneeskunde tegen voedingsmaatregelen om een betere gezondheid te bereiken.
Dit wetende, krijgen mensen nog steeds de rotte propaganda “een remedie is net om de hoek” terwijl we doneren en te goeder trouw schenken aan deze corrupte organisaties. Je moet je realiseren dat het enige waar deze farmaceutische bedrijven om geven hun winsten zijn.
Ze zullen artsen en onderzoekers in diskrediet brengen die proberen een verschil te maken, terwijl ze lobbyen bij politici en de overheid om alleen hun giftige drugs goed te keuren.
Vul je voeding aan met Vitamine E supplementen. Wat doen deze supplementen?
Als iedereen dagelijks een multivitamine multimineraal van goede kwaliteit, plus extra vitamine C en E, neemt kan dat duizenden levens per maand redden.
LET OP
De onderhoudsdosis is gelijk aan de therapeutische dosis.
Neem niet tegelijkertijd ijzer en vitamine E in. Als ijzer wordt voorgeschreven, scheid de doses dan met ongeveer negen uur.
Insulinedoseringen bij diabetische hartaandoeningen moeten nauwlettend in de gaten worden gehouden, omdat de insulinebehoefte zeer plotseling aanzienlijk kan worden verminderd.
Oestrogenen moeten zelden gelijktijdig met alfa-tocoferol (vitamine E) worden gegeven.
Dr Shute heeft geen bewijs gezien van schade met doses van 8.000 IE / dag. In feite zijn toxiciteitssymptomen niet gemeld, zelfs bij innamen van 800 IU per kilogram lichaamsgewicht per dag gedurende 5 maanden.
Dit toont aan dat een veilig niveau ongeveer 60.000 IU per dag zou zijn voor een gemiddelde volwassene. Als iemand je vertelt dat vitamine E mogelijk giftig is, weten ze gewoon niet waar ze het over hebben.
We kunnen zeggen dat er bijna geen diabetes patiënt sterft als gevolg van de ziekte zelf, maar het produceert een constante degeneratie van de bloedsomloop waaraan insuline geen duidelijk effect heeft.
De ziekte treft ook andere delen van het lichaam die weinig of niets te maken hebben met de insulinebalans, met name de bloedsomloop.
De grootste effecten worden waargenomen in de kleine capillairen en in de kleinere bloedvaten die de enorme taak hebben om de afzonderlijke cellen te voorzien van de elementen die nodig zijn voor een effectief metabolisme; op de een of andere manier wordt deze functie van de haarvaten verstoord. Om te beginnen was de doorlaatbaarheid van de haarvaten veranderd. Dat wil zeggen, hun wanden waren niet meer in staat om voedingsstoffen te geven en te nemen zoals ze zouden moeten.
De voedingsstoffen die door het bloed worden gedragen lekten uit de capillaire wanden en drongen niet door de weefselcellen; ook konden afvalproducten van de cellen geen toegang krijgen tot de bloedcellen om terug te worden getransporteerd naar de verschillende organen voor verwijdering of om te worden veranderd in neutrale, onschadelijke stoffen.
Daarom, verstoken van voedingsstoffen en niet in staat om zich te ontdoen van schadelijke materialen, stierven de cellen. Als één cel sterft, is dat geen groot probleem, maar als miljoenen cellen op dezelfde plek beginnen te sterven, wordt het een serieuze zaak; zoals in gangreen of beenulcera.
Vanwege de kwaliteiten van vitamine E als zuurstofbeschermer, vasodilatator, regulator van de doorlaatbaarheid van de cel en spierstimulans, moet het onder meer het lichaam helpen diabetes te behandelen. Onderzoekers ontdekten een andere interessante kwaliteit van vitamine E.
Het vermindert in feite de bloedsuikerspiegel bij een aantal patiënten, net zoals het de hoge bloeddruk verlaagt bij een aantal hypertensieven. Het voert een hele lichaamsoperatie uit, naar het handhaven van homeostase, de neiging van het lichaam naar het normale toe.
De Shute´s, samen met Dr. Butturini, behoorden tot de eerste onderzoekers die de rol van vitamine E bij de behandeling van diabetes ontdekten. Ze hebben duizenden diabetici gedeeltelijk of volledig succesvol behandeld in de meeste gevallen, op voorwaarde dat er geen schade is aangericht die onomkeerbaar is.
Ze hebben ook ontdekt dat een diabeet die grote doses vitamine E krijgt, vaak helemaal niet meer insuline hoeft te gebruiken. In de meeste gevallen kan insuline volledig worden geëlimineerd (meestal met de vroege slachtoffers) of worden teruggebracht tot een fractie van de vorige dosis.
Jammer genoeg worden de meeste van deze positieve rapporten over vitamine E bij je weggehouden, maar, nog erger, ook van jouw arts.
Vitale Groetjes,
Katja Callens
Coaching “Keer-Het-Om” Plan
Deel desgewenst dit artikel.